mild

Ze nam zich voor elke avond aan mindfulness te doen. Om dichter bij zichzelf te komen. Te blijven. Zodat haar gedachten niet meer als ongeleide projectielen haar leven in alle windrichtingen zouden duwen. Er wat meer standvastigheid zou komen. Wat meer rust.

De eerste avond was ze te moe. Ze zou het morgenvroeg doen. Voor ze naar het werk ging. Het zou bij de nieuwe frisse dag haar geest scherpen en haar gemoed tot rust brengen. En dat kon toch beter ’s morgens voor het werk dan 's avonds voor het slapen gaan?

Ze downloadde een sessie van een kwartier op haar smartphone. Voilà. Goed voorbereid voor de volgende ochtend, kon ze zonder gewetensbezwaar nog even in de zetel hangen...

“Waarom staat de wekker zo vroeg?”, dacht ze met enige ergernis aan haar stomme zelf. Ah ja, natuurlijk, mindfulness.

Ze had zich gisterenavond voorgenomen om dat zittend in de zetel te doen, maar nu herinnerde ze zich dat je het zittend of liggend mag doen...en ze lag nog zo goed in dat zachte warme bed. En was mindfulness ook niet mild zijn voor jezelf? .

De warme stem klonk uit haar smartphone terwijl ze zich, helemaal naar de instructie van de mindfulnessman, comfortabel uitstrekte. Ze liet zich vertellen dat ze zichzelf niet moest veroordelen. Dat, als haar gedachten afdwaalden, ze dit gewoon moest constateren en dat ze dan naar de gewenste focus moest terugkeren. Zonder kwaad te worden op zichzelf. Mild.

Ze zou het goed doen. “Hoe voelt je lichaam nu?” Niet slecht, dacht ze, misschien nog een beetje moe... maar voor de rest wel oké...shit!! de was!!! Ze had gisteren een machine ingestoken en had die nog niet uitgehangen. Dat mocht ze seffens niet vergeten. Verdomme, haar gedachten waren al op eigen benen aan het rondtoeren....komaan zeg, terug naar je lichaam. Ah ja, euh mild, niet te veeleisend zijn voor jezelf. Gewoon mild terug naar je lichaam.

Ze mocht ook niet vergeten langs de apotheker te gaan, van lichaam gesproken...nee, nee, focus...focus op je lichaam. Verdomme, zo moeilijk kan dat toch niet zijn.

Mild, mild, het is niet erg.

“En hoe voelt je geest zich?”, is de volgende vraag. Mijn geest, ja, dacht ze, die kan wel een opfrisser gebruiken. Waarom doe ik dat hier denk je? “Welke gedachten gaan er door je geest? Kijk ernaar alsof je een buitenstaander bent.” Leuk spelletje, dacht ze.

Mild was het woord niet dat ze zichzelf toeriep toen ze met een schok wakker werd. Een tiental minuten nadat ze gemindfulnesst, gedoucht en met een dosis koffie in de maag naar het werk zou moeten vertrokken geweest zijn. Om aan de was in de machine nog maar even niet te denken.